برخى از شاعران و نویسندگان در سروده‌هاى شعرى و آثار داستانى خود از سمبولهاى تمدنها و ادیان دیگر که برخى از آنها ادیان شرک و الحادى نیز مى باشد، استفاده مى کنند. هنگامى که اعتراض مى شود، پاسخ آنان این است که این عمل از باب تعامل و ارتباط و گفتگوى تمدنها و فرهنگ هاى انسانى با همدیگر است؛ ولى هنگامى که خواننده، این تولیدات شعرى و داستانى را مى خواند تحت تأثیر این سمبولها قرار مى گیرد و چه بسا ممکن است این تأثیرات جنبه منفى هم داشته باشد. زیرا تحت تأثیر فرهنگ ها و افکار مغایر با افکار اسلامى مبتنى بر توحید، قرار خواهند گرفت. نظر جنابعالى در این مورد چیست‌؟